ओठात तुझी गिते,देहात मदन वारे

ओठात तुझी गिते,देहात मदन वारे
आले भेटाया मी ,तुझी लाडकी, सख्यारे

तनु रंगली, रंग पेट्ल्या गुलमोहोरचे
उधळत आले रे, सडे रसगंधाचें
रक्त कण कण तुझेच रे, नांव पुकारे
आले भेटाया मी,तुझी लाडकी, सख्यारे

आठवणींचे देहात, लक्ष सागर उसळले
आठवता छबि तुझी, नाजुक तनु उन्मळे
तोडली बंधने सारी, चुकविले पहारे
आले भेटाया मी,तुझी लाडकी सख्यारे

रोम रोमात उठले सख्या,प्रितिचे काहुर,
नाहिस अवती भवती तु, लागे हुरहुर
शोधता तुला, मीच हरवुन बसले रे
आले भेटाया मी,तुझी लाडकी सख्यारे

केस विस्कटलेले, ओघळले काजळ गाली

केस विस्कटलेले, ओघळले काजळ गाली
रागाने चेहेरा लाल,आठी शोभते भाळी

किति समजावु,किति सांगु?तुज पटवु कसे?
भार्ये,तुज वाचुन ,मम ह्रुदयी दुसरी कोण वसे?

काल भेटली ति मम कार्यालयीन सहकारी होति,
रीत म्हणुन थांबलो, बोलायाची तसदी घेतली होती

मोजुन १० मिनिटे पण तिच्याशी नाहि बोललो सखे
तरी तासभर "गुलुगुलु" चालले होते तुज का वाटे असे?

जनरीत म्हणुन स्मीत हास्य करुन तिच्यासंगे बोललो
तरी का म्हणते "लघळ, पघळ पणे" वागलो?

कार्यालयीन कामात सहकार्य देइन असे मी म्हटले,
तरी "लोचटा सारखा पुढे पुढे करतो" तुज असे का वाटले?

ति सुमार रुपांची, साधारण तरुणी असे,
तरी"मेली,चटक चांदणी, नट मोगरी" का तुज भासे?

मी सभ्य, संयमीत,साधारण पुरुष हे तुज ज्ञ्यात आहे,
असे "बावळटच" त्याना आवडतात असे का सुनावत आहे?

विधिवत पाणी ग्रहण करुन,मी हातात घेतला हात
कशी सोडिन मी, सखे, मधुनच तुझी साथ ?

हे विधात्या, तु हिला,लावण्य, सौंदर्य बहाल केले
पण, रुख्मीणी ऎवजी भामेचे मन का दिले?

अविनाश..२९/११/२००७

शंका/समाधान.

शंका/समाधान.

या विशाल अवनि वरति,
प्रशांत सागर वसतो
त्यास भेटण्या सरीता का
धावते जणु अभीसारीका?

त्या लाल कमल पुष्पात
गोड मकरंदाची रेलचेल
आत भ्रमर कैद होतो
रात्री तिथेच का रमतो?

गगनात चंद्रमा हसतो
धवल प्रकाश पसरतो
ते मनोहर द्रुश्य बघुनि
का सागर उफाळतो?

ति फुले रंगी बेरंगी
माद्क रस गंधाने फुलति.
त्या रान पुष्पा वरति..
का भ्र्मर असा घुटमळतो?

त्याच्याच नाभी कमलात
कस्तुरी गंध दरवळतो
तरीहि तो कस्तुरी मृग
का शोध घेत फिरतो?

असे कितिक गोड प्रश्ण
का सतावतात मजला?
या शंकांचे समाधान
कधी होइल का मजला??

अश्याच एका कातरवेळी
भेट्लास तु सजणा
तनुत विज कल्लोळली
स्पर्शाने काया मोहरली

घेतलेस मज मिठीत
चुंबलेस लाल अधरा
सा~या प्रश्णांची उत्तरे
दिलिस मज तु प्रियकरा

काय पाहिले तु तिच्यात इतके,

काय पाहिले तु तिच्यात इतके,
अन सोडुन दिलास माझा हात

किति करत होते मी प्रेम
का मधुनच सोडलीस साथ

अडगळीत पडली ओष्ठ शलाका
त्या गंधकुप्या,त्यांचा उपयोग नाहि

कशास सावरु हे केश कूंतल
छेडण्यास त्यांना तु नाहि.

कोरडी पडली अधर पाकळी
उष्टावण्यास सख्या तु नाहि

नकोच तो रंगीत बांगड्यांचा चुडा
नको ते हसणे अन, चांदण्याचा सडा

प्रेम मुर्ती होतिस तु माझी
पुजेस कौमार्य पुष्प मी वहिले

अरे क्रुर, विश्वास घातक्या ,प्रियकरा
सोडताना एकदाहि मागे न पाहिले

कोसळले होते, पण पुन्हा उभी राहिले
आठवण येता तुझी मग डोळी नीर का आले???