रात्र पौर्णीमेचि,राजसा रात्र तु जागुन जा.
सडा चांदण्याचा ,अंगावरी तु घेवुन जा...
हि नाजुक तनुवेल,बघ राजसा बहरली..
त्या कोवळ्या पानांवर, प्रेमगीत कोरुन जा...
लावलिस नजरेने तु, आग ज्या गात्रांना..
त्याना एकदा तरी, तु स्पर्शुन जा...
मुडपला रसाळ ऒठ, दाबला तो दातांखाली
समज इषारा, सुखमय डंख तु मारुन जा...
चैन नाहि जिवाला, मदन दाह मज सोसवेना..
वक्षावर माथा, एकदा तरी ठेवुन जा....
कशी आवरु स्वत:ला?, हि, ति वेळ नाहि..
ये धस मुसळ्या, गात्रांस तु चुरगाळुन जा...
मुश्किलीने लागला डोळा, हा पहाटे पाहटे
गोजिरी स्वप्ने घेवुन, झोप तु चाळवुन जा
अविनाश.....एक बेधुंद..मुक्त जिवन