पत्त्यांचा डाव

त्या वेळी आम्हि शाळेत होतो.
सुटित पत्त्यांचा डाव पडला कि
तिचि माझि कायम जोडि असायची
लॅडिस खेळायचो...
आमचि जोडि कायम जिंकायचि,
आमच्या गुप्त खुणा असायच्या,
केसावरुन नकळत हात फिरला कि...किलवर
डोळ्यांच्या हळुवार हलचाली....इस्पिक
ओठांच्या हळुवार हलचालि.......चौकट
जिभ हळुच बाहेर काढणे............बदाम
आम्हाला बरोबर पाने कळायची एकमेकांची
कॉलेज ला गेल्यावर हि ति तशाच खुणा करायची..
मला वाटायचे हिला पत्ते खेळायचे आहेत..
म्हणायचो लहान नाहि आपण तसे खेळ खेळायला..
वेडि मुलगी नाराज व्हायची
नंतर कळाले तिचे लग्न ठरले...
अन सा~या खुणांचा अर्थ लागला
पण अरेरे.. अर्थ कळाला तेंव्हा वेळ निघुन गेली होति...
अन हातात हुकमाचि पाने असुन हि डाव गमावुन बसलो होतो
@ Avinash

तु म्हणजे अस्सा आहेस ना

तु म्हणजे अस्सा आहेस ना

चल तुझ आपल काहितरीच
मारुन चापटि हळुवार खांद्यावर
जरी म्हणालिस तु कृतक कोपानी
सांगुन गेलीस बरेच काहि तु प्रणयीनि

मुडपुन अधरास, तुझे मान वेळावणे
ते गालातल्या गालातले, सुचक हसणे
बघण्या~यास वेडे करुन सोडणे.
नाहि नविन मला तुझे हे बहाणे

लांब रेशमी ते कुंतल काळे
रक्तवर्णी अधरांचे विभ्रमी चाळे
तनु गंध अवति भोवति दरवळे
गात्रात साजणे मदन सळसळे

स्वार होऊनि रेशमी कुंतलावर
गंध दरवळे अवति भवति
ति भिरभिरी नजर,लाजरी बावरी
समजले ईशारे तुझे, मदन मंजीरी

घालतेस मिठी मागुन तु हळुच
पाठिस जाणवे स्पर्ष उरोजांचा
घेता मिठीत,भिडे दिठीस दिठी
वर्षाव होतसे साजणे चुंबनाचा

तु म्हणजे अस्सा आहेस ना
सोडवित मिठी वर मलाच म्हणणे,
लाजणे, हसणे, वर वेडावुन दाखवणे,
स्वर्ग सुख काय निराळे असते साजणे???

अपुर्ण

अपुर्ण

का कोरतेस, काजळ तु कुरंग नयनात,
नसेल बघणार मी, तर श्रुंगार व्यर्थ आहे

का लिहितिस त्या भावपुर्ण कविता
नसेल गाणार मी, तर ते शुष्क शब्द आहेत

जरी माळला ,सुगंधित मोगरा तु कुंतलात
स्पर्षाविना माझ्या, तो साजणे, गंधहिन आहे

लावलेस जरी अस्मानि सुर तु गळ्यातुनि
माझ्या साथि विना ति मैफित अधुरी आहे

जरी जगात प्रेम आहे, हे पुर्ण सत्य आहे
तरी माज्या विणा साजणे, मात्र सारे मिथ्य आहे

का रेखाटतेस हट्टाने ,सुख चित्र भविष्याचे
भरु देत रंग मजला, अन्यथा ते बेरंगी आहे

समजुन घे, तु माझी,मी तुझा हे प्राक्तन आहे
एकमेका विना आपल्या दोघांचे जिवन अपुर्ण आहे

अविनाश. बेभान स्वछ्छंदि मुक्त जिवन

स्वर्ग सुख

स्वर्ग सुख

चल तुझ आपल काहितरीच
मारुन चापटि हळुवार खांद्यावर
जरी म्हणालिस तु कृतक कोपानी
सांगुन गेलीस बरेच काहि तु प्रणयीनि

मुडपुन अधरास, तुझे मान वेळावणे
ते गालातल्या गालातले, सुचक हसणे
बघण्या~यास वेडे करुन सोडणे.
नाहि नविन मला तुझे हे बहाणे

लांब रेशमी ते कुंतल काळे
रक्तवर्णी अधरांचे विभ्रमी चाळे
तनु गंध अवति भोवति दरवळे
गात्रात साजणे मदन सळसळे

स्वार होऊनि रेशमी कुंतलावर
गंध दरवळे अवति भवति
ति भिरभिरी नजर,लाजरी बावरी
समजले ईशारे तुझे, मदन मंजीरी

घालतेस मिठी मागुन तु हळुच
पाठिस जाणवे स्पर्ष उरोजांचा
घेता मिठीत,भिडे दिठीस दिठी
वर्षाव होतसे साजणे चुंबनाचा

तु म्हणजे अस्सा आहेस ना
सोडवित मिठी वर मलाच म्हणणे,
लाजणे, हसणे, वर वेडावुन दाखवणे,
स्वर्ग सुख काय निराळे असते साजणे???

@Avinash..........................

तिच्या आठवणीने

मिळता नजरेस नजर