स्वर्ग सुख

स्वर्ग सुख

चल तुझ आपल काहितरीच
मारुन चापटि हळुवार खांद्यावर
जरी म्हणालिस तु कृतक कोपानी
सांगुन गेलीस बरेच काहि तु प्रणयीनि

मुडपुन अधरास, तुझे मान वेळावणे
ते गालातल्या गालातले, सुचक हसणे
बघण्या~यास वेडे करुन सोडणे.
नाहि नविन मला तुझे हे बहाणे

लांब रेशमी ते कुंतल काळे
रक्तवर्णी अधरांचे विभ्रमी चाळे
तनु गंध अवति भोवति दरवळे
गात्रात साजणे मदन सळसळे

स्वार होऊनि रेशमी कुंतलावर
गंध दरवळे अवति भवति
ति भिरभिरी नजर,लाजरी बावरी
समजले ईशारे तुझे, मदन मंजीरी

घालतेस मिठी मागुन तु हळुच
पाठिस जाणवे स्पर्ष उरोजांचा
घेता मिठीत,भिडे दिठीस दिठी
वर्षाव होतसे साजणे चुंबनाचा

तु म्हणजे अस्सा आहेस ना
सोडवित मिठी वर मलाच म्हणणे,
लाजणे, हसणे, वर वेडावुन दाखवणे,
स्वर्ग सुख काय निराळे असते साजणे???

@Avinash..........................