जग हे मधुशाला
कुणी न येथे भला चांगला, जो तो पेदाड झिंगलेला

ज्याची त्याला प्यारी बाटली
बाटली तले सखे सौंगडी
देशी असो वा विदेशी, प्रिय हो ज्याची त्याला

जो तो अपुल्या जागी लुडके
नजर न धावे चकण्या पलीकडे
गिल्लासातले सारे बेवडे पिवुनी करिती लीला

कुणा न माहीत किती ढोसले ते
कोठुन आलो ते नच स्मरते
उता-याला मन घाबरते, जो आला तो रमला