धुंद होते लोचन
धुंद भर्जरी यौवन
उठे मुक प्रेमगीत
लाडक्या तुझ्या प्रतिक्षेत
स्मर ती भेट युगांची
रात्र ति पौर्णीमेची
रत, रोहिणीत चंद्र्मा
रोहीणी गाली रक्तीमा
स्पर्शीतोस तनुस माझ्या
घसरतो उरीचा पदर
अन करतोस अवेगानें
लाल अधर ऒलसर
वक्षावर ठेवला माथा,
मन बेभान झाले,
तुझी मिठी जादुंची
अंग ऒलसर झालें.
माझ्यातली रति तु,
बेभान धुंद केली
माझ्याच गात्रांची मजला
नव्यानेच ऒळख झाली
Avinash.......
No comments:
Post a Comment